نگاهی به ۱۰ پیتزا فروشی قدیمی‌ تهران

از رستوران‌های ییتزا قدیمی‌ تهران که جزو اولین‌ها بودند کدامشان هنوز هم فعالیت می‌کنند؟‌ اگر بخواهیم تاریخچه پیتزا را در ایران بررسی کنیم منابع و روایت‌های مختلفی وجود دارد که می‌گوید پیتزا برای اولین بار چطور وارد ایران شد و اولین پیتزافروشی‌ ها کجا بودند؟ اما جدا از روایت‌های تاریخی و رجوع به مبدا این غذای پرطرفدار، بد نیست نگاهی هم به حال داشته باشیم و ببینیم قدیمی‌ترین پیتزا فروشی‌های معروف تهران اکنون چه می‌کنند؟

همان‌هایی که جزو اولین‌ها بودند و پدر و پدربزرگ‌هایمان در آنجا خاطره پیتزا خوردن دارند. پیتزا فروشی‌هایی که با وجود هزاران فست فود تازه تاسیس با ترکیب‌های عجیب و غریب از پیتزا، هنوز هم گاهی هوس طعم قدیمی آن‌ها را می‌کنیم و به سراغشان می‌رویم. در این مطلب از ۱۰ کاری که خوب است انجام دهیم، ۱۰ پیتزا فروشی‌ قدیمی تهران را معرفی می‌کنیم که هنوز هم سر پا هستند و به مشتری‌ها سرویس می‌دهند.

 

پیتزا داوود اولین ییتزا قدیمی‌ تهران

[dropcap]1[/dropcap] پیتزا داوود در کوچه لولاگر تهران اولین پیتزا فروشی تهران است. درباره پیتزا داوود که از سال ۴۰ تاسیس شده تاکنون گزارش‌های زیادی نوشته شده است. اما فقط عبارت اولین پیتزا فروشی تهران دلیلی برای معروف شدن اینجا نیست. بلکه ویژگی‌های خاص صاحب رستوران و به قول معروف اخلاق و منش آقا داوود است که خیلی‌ها را به خیابان نوفل لوشاتو می‌کشاند. همینطور مغازه خیلی قدیمی که بسیار کوچک است و همه مشتری‌های روی صندلی پلاستیکی در وسط کوچه لولاگر می‌نشیند و درحالی که یک صندلی دیگر را به عنوان میز استفاده کرد‌ه‌اند پیتزایشان را می‌خورند.

اگر بار اولی باشد که به پیتزا داوود می‌روید شاید بعد از دیدن ظاهر پیتزایتان تعجب کنید. چون داوود آقا روی یک خمیز نازک چند طبقه کالباس ضخیم گذاشته و روی آن را هم پنیر پیتزا ریخته و به دست مشتری می‌دهد. اینجا فقط ۷ مدل پیتزا دارد و هیچ پیش غذا و سالادی هم در منو آن دیده نمی‌شود.

آقا داوود با گذشت بیش از ۵۰ سال هنوز بر استفاده از همان مواد اولیه قدیمی و به کار گیری همان رو‌ش‌ها در برخورد با مشتری پایبند است. هیچ کدام از دکورها و ظاهر مغازه تغییر نکرده است. فقط داوود آقا پیر شده و کار کردن برایش سخت شده است.

این کالباس‌ها که برش‌های نامنظم و ضخیم دارند از اول رسم این مغازه بوده و به عنوان پیش غذای رایگان به مشتری‌ها داده می‌شده است. کالباسی که شاید الان از نظر خیلی‌ها بی کیفیت باشد اما ۵۰ سال قبل که تنوعی بین فرآورده‌های گوشتی وجود نداشه، بسیار هم محبوب و پرطرفدار بوده است. پس اگر به اینجا رفتید مطمئن باشید که به یک سفر تاریخی به ۵۰ سال پیش می‌روید و خودتان را برای هر اتفاق غیرقابل پیش‌بینی آماده کنید.

آدرس و منو پیتزا داوود را اینجا ببیند

 

پیتزا پنتری

[dropcap]2[/dropcap] پنتری از نظر تاریخی کمی بعد تر از پیتزا داوود تاسیس شد و باعث تشکیل یک دو قطبی بین پیتزا خورهای تهران شد. داوود با شکل و شمایلی کوچه بازاری و پنتری با دکوراسیون شیک و درباری.

تا اندازه‌ای که در یک روایت آمده خانواده دربار در پنتری شام خورده‌اند و به همین دلیل تا سال‌ها این رستوران از لوکس‌ترین‌های تهران بوده است . البته هنوز هم اگر برای اولین بار به خیابان ویلا بروید و پله‌های ساختمان پلاک ۵۵ را به سمت زیر زمین طی کنید وارد محیطی می‌شوید که دکوراسیون آن شما را متعجب می‌کند.

یک سالن که تعدادی میز با رومیزی‌های چهارخانه زرشکی در وسط آن قرار دارد و میز‌های دیگر به حالت نیم طبقه در اطراف سالن است. نیم طبقه‌هایی که هر کدام حالت یک میز اختصاصی دارند. یکی دیگر از ویژگی‌های پنتری سالن دارهای آن هستند که از ابتدای این رستوران با آن همراه بوده‌اند و حالا بخشی از هویت آن محسوب می‌شوند. حالا پیر شده اند اما هنوز با همان اخلاق و ظاهر مهربان قدیمی سر میز‌ها می‌آیند و سفارش می‌گیرند.

منو پنتری شامل غذاهای مکزیکی، پیتزاها، استیک و لازانیا است. یعنی منویی از ترکیب چند نوع غذای ملل. و هر کدام هم آنقدر خوشمزه است که اگر هزاران پیتزا جدید را بخورید بازهم دلتان برای پیتزاهای قدیمی به سبک پنتری تنگ می‌شود. البته پیتزا پنتری یک شعبه هم در خیابان قائم مقام دارد که بیشتر حال و هوای آن غذاهای مکزیکی است.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا پنتری را اینجا بخوانید

 

بیگ بوی

[dropcap]3[/dropcap] بیگ بوی به پیتزا آمریکایی‌هایش معروف است که ضخیم و پرپنیر است. پیتزاهایی که هیچوقت قدیمی و تکراری نمی‌شوند و هر چند یکبار هوس آن‌ها را می‌کنیم. سبک این پیتزاها به پیتزاهای پرملات و خانگی هم شبیه است و به همین دلیل خوردن آن برایمان لذت بخش‌تر است.

پیتزا بیگ بوی در میدان تختی خیابان عباس آباد یک ساختمان قدیمی است که دکور داخلی آن هم نسبت به زمان تاسیس شیک و جذاب محسوب می‌شود. اما جای نشستن داخل آن کم است و به همین دلیل همیشه شلوغی و ازدحام در جلو آن وجود دارد. علاوه بر پیتزاهای آن ساندویچ و خصوصا برگر خیلی خوبی هم دارد که در نظرسنجی بهترین برگر فیدیلیو رتبه آورد است. البته بیگ بوی به دلیل مسائل فرهنگی چندسالی است مه مجبور شده نام خود را به نیک بو تغییر دهد اما فقط نام آن عوض شده و طعم غذاها همان طعم قدیمی و نوستالژیک است.

منو، آدرس و نظرات درباره بیگ بوی را اینجا بخوانید

 

پیتزا پاشا

[dropcap]4[/dropcap] فست فود پاشا در خیابان مطهری، یکی از قدیمی ها و بهترین های مرکز تهران است. انواع غذاهای فست فودی مثل پیتزا و ساندویچ و حتی میگو هم در منو اینجا دیده می‌شود. محیط صمیمی این رستوران، اینجارو به یک پاتوق خوب برای قرارهای دوستانه و خانوادگی تبدیل کرده است تا جایی که در روزهای تعطیل بسیار شلوغه و برای صرف غذا در این فست فود، باید کمی منتظر خالی شدن میز باشید.

اینجا طرفداران پروپاقرص زیادی دارد که اگر شب هوس پیتزا کردید و خواستید در پیتزا پاشا ، پیتزا نوش جان کنید، احتمال ۳۰ تا ۴۵ دقیقه معطلی و در شب های تعطیل حتی یک ساعت باید در صف منتظر بمانید. هرچند که پاشا سعی کرده در طول سال‌ها کیفیت خودش را حفظ کند اما همین حفظ کیفیت و نداشتن خلاقیت آن را به یک فست‌فود فوق‌العاده معمولی و ساده تبدیل کرده است که به یمن مشتریان قدیمی شلوغ است. اگر در مورد پاشا بیشتر می‌خواهید بدانید اینجا را بخوانید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا پاشا را اینجا بخوانید

 

پیتزا بندر

[dropcap]5[/dropcap] رستورانی قدیمی و محبوب در خیابان مطهری که قبل از انقلاب کاربری دیگری داشته است و پس از سال ۵۷ به طبخ ساندویچ و پیتزا می‌پردازد. رستورانی که در طول این سال ها توسط پدر و پسری از هموطنان ارمنی‌مان مدیریت می‌شود و سلیقه خاص شان آن را همیشه در اوج نگه داشته است. یتزاهایی با حجم متوسط، ولی پر و پیمان که به راحتی شما را سیر می‌کند.

معمولا ساندویچ‌فروشی‌ها و پیتزاهایی که توسط هموطنان  ارمنی‌ اداره می‌شود محصولات خیلی خوشمزه‌ای دارند. و بیشترین تراکم را هم در محدوده خیابان کریمخان و میدان هفت‌تیر دارند. مثل ساندویچ طلایی و آرزو، یا پیتزا ادبرت و بندر و … پس اگر شما هم طرفدار این مدل غذاها هستید به بندر سربزنید که با یک تیر دو نشان زده و به یک پیتزا نوستالژیک هم دعوت شده‌اید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا بندر را اینجا بخوانید

 

پیتزا چمن

[dropcap]6[/dropcap] پیتزا چمن یکی از قدیمی ترین پیتزافروشی های خیابان نیاوران، با انواع ساندویچ تنوری های مخصوص خودش و پیتزاهایی به سبک آمریکایی و پرملات. داخل اینجا، جای زیادی برای نشستن نیست، اما معمولاً مشتری ها از محوطه وفضای باز جلوی رستوران برای صرف غذا استفاده میکنند. خصوصا این که نزدیک به پارک نیاوران است و  برای مردم بهانه یک شب گشتن در پارک و خوردن پیتزا یا ساندویچ در پارک شده است.

کیفیت غذاهای این رستوران بالاست اما نه به این اندازه که مانند بقیه رستوران‌های سطح بالا این منطقه. در محله نیاوران رستوران‌های جدید و لوکس زیادی وجود دارد که یک شب غذاخوردن در آن می‌تواند هزینه‌ای چند صدتومانی و چند میلیونی را رقم بزند. اما پیتزا چمن که قدیمی‌ترین رستوران این منطقه است، حال و هوای دیگری دارد و به دور از لوکس بودن، برای همه اقشار به حساب می‌آید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا چمن را اینجا بخوانید

 

پیتزا ادبرت

[dropcap]7[/dropcap] اگر از مقابل پیتزا ادبرت در خیابان سنایی تهران رد شوید خصوصا اگر در بعدازظهر باشد که آنجا تعطیل است، اصلا متوجه نخواهید شد اینجا یک پاتوق قدیمی و معروف است. به این دلیل که تابلو ندارد و تشخصی آن در زمانی که شلوغ نیست کار سختی است.

اما این ساختمان قدیمی پاتوق پیتزاخورهای تهران است. اون‌هایی که بخاطر حال و هوای نوستالژی خاص ادبرت به اینجا می‌آیند. صندلی‌های لهستانی قدیمی و میزهایی با رومیزی پارچه‌ای بخشی است که جزو هویت ادبرت محسوب می‌شود و بعد از آن هم پیتزاهای خوشمزه‌اش.

اینجا هر چقدر که در زمان‌های قدیم رستوران لوکس و پاتوق افراد معروف بوده‌ است، رفته رفته و بخاطر تاسیس صدها رستوران لاکچری در شمال تهران، لوکس بودن خود را از دست داده است. اما این موضوع باعث نمی‌شود که از حجم نوستالژی و خاطراتی که در خود دارد کم شود.

در بین پیتزاهای پر پنیر و قدیمی پیتزا ادبرت، پپرونی و گوشت و قارچش پرطرفدار است و البته چیزبرگرهای آن را هم حتما امتحان کنید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا ادبرت را اینجا بخوانید

 

پیتزا مدبر

[dropcap]8[/dropcap] پیتزا مدبر از قدیمی‌ترین و معروف‌ترین فست فودهای تهران ‌است. در این رستوران قسمت لژ خانوادگی و کترینگ و دلیوری از هم جداست و اگر می‌خواهید خارج از رستوران غذا را میل کنید، لازم نیست خیلی معطل شوید. اینجا یکی از قدیمی‌ترین‌های محله یوسف آباد که در کنار بستنی رضا و شیرینی بی‌بی بخشی از هویت این محله را تشکیل می‌دهند. پیتزا مدبر یکی از اولین پیتزافروشی‌ ‌هایی است که پیتزاها را در اندازه خانواده هم ارائه کرد. پیتزاهایی که بسیار پرملات هستند و اندازه خانواده آن چهار نفر را سیر می‌کند.

وقتی به مدبر می‌روید از تابلو مغازه حس قدیمی بودن به شما  منتقل می‌شود تا در و دیوارها و لژ خانوادگی آن. شاید  اصطلاح لژ خانوادگی را در کباب فروشی‌های شهرری دیده باشید، اما به احتمال زیاد مدبر تنها پیتزا فروشی  است که در حال حاضر هم این تابلو لژ خانوادگی را دارد و اصالتش را اینطور حفظ کرده است.

مدبر برای خیلی‌ها تداعی کننده شلوغی شب‌های یوسف آباد و پیتزا خوردن پشت صندوق عقب ماشین است. زمانی که سالن کوچک این پیتزافروشی توانایی پذیرش همه مشتری‌ها را نداشت و به خاطر حجم بالای سفارش تصمیم گرفت قسمت سالن را از دلیوری جدا کند.

پس اگر در محله یوسف آباد بودید و هوس یک پیتزا قدیمی کردید، مدبر را فراموش نکنید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا مدبر را اینجا بخوانید

 

پیتزا سورن

[dropcap]9[/dropcap] یکی از پیتزافروشی‌ های قدیمی که هنوز هم با وجود هزاران رستوران ایتالیایی بی رقیب است و خیلی‌ها اعتقاد دارند که بهترین پیتزا تهران را دارد، این مغازه کوچک در خیابان ویلا است. پیتزاهایی به سبک آمریکایی که در بشقاب و با کاغذ روغنی که زیرش قرار دارد سرو می‌شود. یکی از دلایل خوشمزگی پیتزا سورن این است که سوسیس و کالباس هایشان را به صورت اختصاصی درست می‌کنند و به صورت تازه هم در غذاها از آن استفاده می‌کنند. سایز متوسط این پیتزاها شاید برای یک نفر زیاد باشد چون پرملات و پر پنیر است. اما از همه پیتزاهایش خوشمزه‌تر پیتزا مرغ و قارچ، گوشت و قارچ و پیتزا اسپشیال است.

اینجا جایی است که عاشقان پیتزا روی آن تعصب دارند و اگر یک پیتزا خور حرفه‌ای هستید حتما باید تجربه پیتزا سورن را در کارنامه‌تان داشته باشید. البته نگران جای کوچک و شلوغی ان نباشید. به این دلیل که هم سرعت عمل بالایی در آماده کردن سفارش‌ها دارند و هم پارکی رو‌به‌روی آن است که می‌توانید غذایتان را در هوای آزاد صرف کنید.

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا سورن را اینجا بخوانید

 

پیتزا کاکتوس

[dropcap]10[/dropcap] پیتزا کاکتوس از پاتوق‌های قدیمی غرب تهران و محله آیت الله کاشانی است. با نمای بیرونی اش که نیمی از یک ماشین نصفه است شناخته می‌شود و البته تابلویی به شکل کاکتوس که نمادی از اسم آن است. پله‌ها را که پایین می‌روید وارد یک محیط کاملا متفاوت و قدیمی می‌شوید. میزهای ثابتی که صندلی های آن مانند نیمکت‌های پارک هستند. اولین حس قدیمی بودن از همین دکور و فضا به شما منتقل می‌شود و بعد از آن هم با سفارش یک پیتزا خاطرات پیتزاخوردن زمان‌های گذشته برایتان تداعی می‌شود.

در بین پیتزاهای اینجا خبری از خمیرهای نرم ایتالیایی با مواد عجیب و غریب دیگر پیتزاها نیست. خبری از اسامی عجیب و غریب برای پیتزاها و همینطور خبری از سس‌های دست سازی مثل پستو و … هم نیست. حتی برای پیدا کردن پیتزا دلخواهتان لازم نیست منو را چند بار نگاه کنید و به ترکیبی که پایین اسامی خارجی نوشته شده نگاه کنید تا بتوانید یک پیتزا بر طبق سلیقه‌تان سفارش دهید. اینجا همه چیز همان طور ساده و مثل قدیم است. پیتزا قارچ و مرغ، پتزا مخصوص و مخلوط مثل زمانی که  هنوز منو‌ها گسترده نشده بود و همیشه در ذهنمان سوال بود که مخصوص با مخلوط چه فرقی دارد. و باقی پیتزاها مثل سوسیس، گوشت و قارچ، یونانی و ….

منو، آدرس و نظرات درباره پیتزا کاکتوس را اینجا بخوانید

[et_bloom_inline optin_id=optin_4]