از املت‌خوری که حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟ غذای روزهای دانشجویی؟ نجات دهنده همیشه در صحنه؟ یا یک صبحانه لاکچری که اگر با انواع بیکن و پنیرهای هزار رنگ سرو نشود آن را به رسمیت نمی‌شناسیم؟
اگر جزو دسته آخر هستید باید بگوییم این مطلب برای شما کاربردی ندارد. شاید در آینده‌ای نزدیک لاکچری‌ترین املت‌ها را هم معرفی کردیم. همان‌هایی که سرآشپز شیک رستوران سر میز برایتان سرو می‌کند، ترکیب موادش را خودتان انتخاب می‌کنید و برای هر بشقاب آن کمتر از ۴۰ یا ۵۰ هزار تومان هزینه نمی‌کنید.
اما در این مطلب به سراغ قهوه‌خانه‌هایی رفتیم که بساطشان تخم‌مرغ و گوجه در ماهیتابه روحی و چای در فنجان و نعلبکی است. بعضی‌ها هم آیتم‌هایی مثل عدسی و سوسیس تخم‌مرغ، کره عسل، خامه عسل و در موارد ویژه املت مخصوص دارند.
بیشتر این املت‌فروشی‌ها پاتوق‌های قدیمی هستند که نوستالژیک بودن از در و دیوارشان می‌ریزد. مغازه‌ها همانطور دست نخورده از زمان ساخته شدن پابرجا هستند. میز و صندلی‌های قدیمی، ظروف قدیمی و از همه مهتر صاحبانشان که جزیی از هویت آنجا محسوب می‌شوند. بعضی‌ها دیزی و ناهار هم سرو می‌کنند. بعضی‌ها قلیان و بعضی‌ها هم برای ورود خانم‌ها محدودیت دارند.
البته که در هر محله‌ای قهوه‌خانه‌های قدیمی وجود دارد. قهوه‌خانه‌هایی که کارکرد اجتماعی‌شان بیشتر از کارکرد خدماتی است. همین که جایی باشد تا یک عده آدم با حال و هوای مشترک دور هم بنشینند، حرف بزنند، گاهی کارشان به بحث و مجادله برسد و گاهی هم صدای خنده‌شان یا هیجان فوتبال دیدنشان شیشه‌ها را به لرزه درآورد، برای محبوب شدن این مکان‌ها کافی است. خصوصا این که با کمترین هزینه میشود از این فضاها استفاده کرد. حداقلش این است که می‌نشینی یک گوشه و با یک لیوان چای هزارتومانی درگیر آدم‌ها و روابط‌شان می‌شوی.
جدا از این که قهوه‌خانه‌رفتن جزو تفریحات بسیاری از آقایون هست. اما به تازگی از طرف خانم‌ها هم مورد توجه قرارگرفته است. حالا چند وقتی است که قرارهای دوستانه دخترها هم به صرف املت صبح زود در قهوه‌خانه برگزار میشود. ما هم از میان این همه املت‌فروشی، معروفترین‌شان را در این مطلب مجله فیدیلیو آورده‌ایم. پس تا انتهای متن را بخوانید و با ۱۰ پاتوق املت خوری در تهران آشنا شوید.
املت‌خوری گلها ۲
قهوه‌خانه‌ای در حوالی میدان توپخانه و ابتدای خیابان سرهنگ سخایی. احتمالا این مکان به دلیل موقعیت استراتژیکش روزگارهای مختلفی را به خود دیده و میز و صندلی‌هایش حرفهای زیادی برای گفتن دارند. میز و صندلی‌هایی که نشان از قدمت این قهوه‌خانه دارند و بدون تغییر بر سر جای خود استواراند.
در قهوه‌خانه گلها ۲ چند میز در طبقه همکف و چند میز در نیم طبقه بالا قرار دارد. نیم طبقه پایین هم که با چند پله از طبقه همکف جدا میشود راه به آشپزخانه دارد. آشپزخانه‌ای که در آن خبری از تجهیزات حرفهای آشپزی نیست و بیشترین چیزی که جلب توجه می‌کند پیت بزرگ رب و شانه تخم‌مرغ‌هایی است که روی هم قرار داده شده.
قیمت املت در این قهوه‌خانه از ۷ هزارتومان شروع میشود. چای هم در فنجان و نعلبکی برایتان می‌آورند که قیمت آن هزارتومان است.
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره قهوه‌خانه گلها ۲ بر روی نام رستوران کلیک کنید
عمو سهراب
برخلاف قهوه‌خانه‌های قدیمی، عموسهراب رستوران و دیزی سرایی است که مدت کمی از تاسیس آن می‌گذرد. اما در همین مدت کوتاه بخاطر نوع غذاها و فضایی که به وجود آورده، در بین مردم جای خود را باز کرده.
عمو سهراب فضایی بین گذشته و حال دارد. در بعضی قسمت‌های دکور مانند سردر ورودی، سعی کرده تا فضای سنتی را ایجاد کند و در بعضی قسمت‌ها مثل مبلمان و تابلوها فضا به سمت مدرنیته حرکت کرده است. در عمو سهراب انواع غذای خانگی، کباب و دیزی سرو میشود. منو صبحانه آن هم بسیار مفصل که بخشی از آن املت و سوسیس تخم مرغ به سبک نوستالژی و قهوه‌خانه‌ای است.
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره رستوران عمو سهراب بر روی نام رستوران کلیک کنید
دیزی سرای طرشت
از پاتوق‌های مخصوص قدیمی‌های محله طرشت می‌توان به این دیزی‌سرا اشاره کرد. دکان کوچکی که متعلق به ناصرخان قهرمانی است و با اخلاق لوتی منشانه‌اش آن را اداره می‌کند. در و دیوار این مغازه کوچک پر از عکس‌های قدیمی است و ناصرخان برای هرکدام حرفهای زیادی دارد که بگوید.
این قهوه‌خانه به دیزی‌هایش معروف است تا جایی که در زمان ناهار بسیار شلوغ میشود. ناصرخان هم برای اینکه بهتر بتوانید به مشتری‌ها رسیدگی کند نوشته‌ای را در مغازه چسبانده که روی آن این جمله نوشته شده است: “دوستان عزیز، در این مکان در زمان صرف ناهار نمی‌خورم، نمی‌تونم، سیرم و با هم یک دیزی می‌خوریم نداریم”
این جمله نشان می‌دهد که ناصرخان قهرمانی با کسی شوخی ندارد و دیزی خوری برایش خیلی مهم است.
املت و نیمروهای این قهوه‌خانه هم دست کمی از دیزی‌هایش ندارد و نکته جالب درباره آن این است که اگر تعدادتان زیاد باشد می‌توانید به جای چند املت یک نفره، در یک ماهیتابه بزرگ و با چند قاشق املت چند نفره بخورید.
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره دیزی سرای طرشت بر روی نام رستوران کلیک کنید
دیزی سرای ولیعصر
یکی دیگر از دیزی فروشی‌های مرکز تهران مغازه‌ای کوچک در یکی از کوچه‌های خیابان ولیعصر و به همین نام است. شلوغی ابتدا کوچه دل‌آویز، مابین خیابان مطهری و بهشتی علتی دارد و آن هم املت، نیمرو یا دیزی است.
شلوغی‌ای که معمولا به بیرون مغازه کشیده میشود و افرادی به صورت ایستاده روی تخته‌ای که بیرون مغازه گذاشته‌اند املتشان را می‌خورند.
همیشه اول صبح موتورهای زیادی جلوی این قهوه‌خانه پارک شده تا آقایون قبل از رسیدن به سرکار، چای و املت صبحانه‌شان را اینجا نوش جان کنند. در دیزی سرای ولیعصر املت به همراه یک بشقاب پیاز و فلفل سبز تازه در کنار نان بربری سرو میشود تا لذت خوردن آن دو چندان شود.
پس اگر شما هم در محدوده خیابان مطهری و بهشتی بودید املت‌خوری در این قهوه‌خانه را فراموش نکنید.
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره دیزی سرای ولیعصر بر روی نام رستوران کلیک کنید
قهوه خانه آذربایجان
از خیابان وصال که به خیابان بزرگمهر می‌رسید، مغازه‌ای قدیمی و شلوغ با جعبه نوشابه‌هایی که جلو آن چیده شده جلب توجه می‌کند. “غذاخوری آذربایجان” برچسبی است که روی شیشه‌اش زده و یکی از شلوغ‌ترین قهوه‌خانه‌ها در محدوده انقلاب و ولیعصر است. تا جایی که بیشتر مشتری‌ها می‌گویند خوشمزه‌تر از املت اینجا، هیج جای دیگر نخورده‌اند.
حال و هوایی که اینجا دارد در قهوه‌خانه‌های دیگر کمتر دیده میشود. چرا که نزدیک به دانشگاه‌های محدوده میدان انقلاب است و به همین دلیل قشر جوان در اینجا بیشتر دیده میشود. کنار املت و نیمروها نان سنگک و بربری گذاشته میشود و به رسم همه قهوه‌خانه‌ها چای هم دارند. هم چای لیوانی و هم چای استکانی.
اینجا برای ناهار هم دیزی‌های خوشمزه‌ای دارد.
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره‌ی قهوه خانه آذربایجان بر روی نام رستوران کلیک کنید
حسین املتی
املت فروشی معروف محله دزاشیب را با نام حسین املتی می‌شناسیم. مغازه‌ای که کنار یک نانوایی سنگکی قرار دارد و این باعث شده تا همیشه نان‌های تازه کنار املت قرار بگیرد. اینجا برای ناهار هم دیزی دارد و چای هایش بسیار پرطرفدار است. گویا چایی که عمو حسین دم می‌کند با چای عموهای دیگر فرق دارد.
حسین املتی تقریبا با عمو هوشنگ و عمو یحیی در یک منطقه قرار دارد اما به نسبت از آن دو کمتر شناخته شده است. البته این موضوع جنبه مثبت دارد. خصوصا برای کسانی که بخاطر شلوغی عمو یحیی و همو هوشنگ نمی‌توانند به آنجا بروند حسین املتی برایشان گزینه خیلی خوبی است.
در ستایش املت های عمو حسین هم جمله‌های زیادی گفته میشود. مثل این جمله که توسط خانمی در شبکه‌های اجتماعی نوشته شده بود: ” من تازه از خواب بیدار شده بودم. بوی املت با روغن کرمانشاهی زنده‌ام کرد. ”
برای مشاهده منو، آدس و نظرات درباره‌ی حسین املتی بر روی نام رستوران کلیک کنید
املت عمو هوشنگ
اینجا مغازه‌ای قدیمی در بافت قدیمی محله شمیران و نیاوران است. مغازه‌ای با سقف بلند و دیوارهایی که سرتاسر با کاشی های قدیمی پوشیده شده اند. اما مهمترین جاذبه این مغازه صاحب آن یعنی عمو هوشنگ است.
پیرمردی که چهره مهربان و موهای بلند سفیدش او را از دیگران متمایز کرده است. عمو هوشنگ آنقدر در بین جوان‌های نسل امروز محبوبیت پیدا کرده که بعضی از مشتری‌هایش از راه‌های دور به نیاوران می‌آیند تا او را ببینید.
علاوه بر منو صبحانه که املت و سوسیس تخم مرغ بخش جدا نشدنی آن است، ناهارهای عمو هوشنگ هم طرفدار دارد. خصوصا قیمه سیب زمینی با سیب‌زمینی‌هایی که با روش خانگی سرخ شده اند. بساط دیزی و چای و قلیان هم در قهوه‌خانه عموهوشنگ همیشه به راه است.
آدرس: نیاوران نرسیده به میدان باهنر نبش کوچه عبداللهی
املت‌خوری آقا بهروز
احتمالا کوچک‌ترین و صمیمی‌ترین املت فروشی تهران متعلق به آقا بهروز است. حجره‌ای تنگ در کوچه پس کوچه‌های بازار که فقط با پرس و جو از محلی‌های بازار می‌توانید آن را پیدا کنید. جایی بین ناصر خسرو و پامنار. بعد از گذر از پله شیرازی و داخل سرای عزیزی.
آقا بهروز کسب و کارش را از چای فروختن در بازار شروع کرده و بعد از آن توانسته است مغازه کوچکی را دست و پا کند. املت‌های او چند سالی است که بین بازاری‌ها بسیار پرطرفدار است که مهمترین دلیل برای این محبوبیت خوش اخلاقی و رفتار پرمهرش است.
تمام تجهیزات آقا بهروز یک گاز کوچک است و یک انبر که به عنوان دستگیره از آن استفاده می‌کند. چند قاشق رب را از آن حلب بزرگ برمی‌دارد و در روغن داغ می‌ریزد. کمی روی حرارت می‌گیرد و بعد تخم‌مرغ‌ها را دورن آن می‌شکند. چند دقیقه بعد هم املت مخصوص آقا بهروز آماده است.
شماره : ۵۵۶۲۸۲۱۱
چرا اینقدر عکس کمه؟ عکس های زیاد و حرفه ای بزارید
آخه حیف نیست بین املتی علی تهران اسم اکبر سگ پز نیاد؟
این مکان که توی کوچه تنگ موثقی بازار قرار داره و برای ناهار حتما باید تو صف وایسید.
حتما املت و نیمروی صبحانه حاج اکبر و امتحان کنید!!!
يه املتي خوب رو جا انداختين
كارگر جنوبي ، چهار راه لشگر خ كمالي جنب در پشتي بيمارستان لقمان ، ديزي سراي اختيار
فوق العادس
من 5 تا از اینارو رفته بودم ولی اختیار از همه ی اون پنج تا مثلا همو هوشنگ و یحیی و سهراب و… بهتر بوده هم مزه هم قیمت هم برخورد کارکنان و صمیم بودنشون